Kulinarny przewodnik po Londynie vol.1

Wiedziałam, że tak będzie. Jak zwykle nie poszłam do Tate Gallery, tylko jak cham utknęłam na trzy godziny w księgarni kucharskiej. Zamiast podziwiać katedrę Westminsterską, wessało mnie do świątyni akcesoriów kuchennych w Fortnum&Mason. Wyszłam stamtąd w lekkim stanie podgorączkowym, bo tylu hitów,nowości,ułatwień,cywilizacyjnych nowinek przeznaczonych dla fanatyków kuchni nie widziałam jeszcze w jednym miejscu.

Pierwszą reakcją na Londyn był szok temperaturowy. Jak wylatywałam z Krakowa, było prawie 30 stopni, a jak  tylko wysiadłam z samolotu na płytę lotniska Standsted uderzyła we mnie ściana deszczu. Jako zmokła kura smutno potoczyłam się w kierunku transportu do centrum. 

Chłodne powitanie nie okazało się preludium do czegoś gorszego. Później każdy dzień składał się z serii nieprawdopodobnych przypadków, które jak poskładać w całość, to uśmiech nie schodzi mi z twarzy, bo poznałam świetnych ludzi, którzy jeszcze bardziej zmotywowali mnie do działania.

Plan był taki: restauracje, kawiarnie- wszędzie tam gdzie karmią, a ponadto sklepy z żywnością, wyposażaniem kuchennym, kilka umówionych spotkań. Żeglowałam pomiędzy dwoma biegunami: od fine dining przy designerskich talerzach po plastikową michę pełną tajskich specjałów. Od ulicznego straganu, po ekskluzywne domy towarowe z piętrami przeznaczonymi specjalnie dla pasjonatów jedzenia i kucharzy.

Frontum & Mason, położony przy Picadilly Street, niedaleko Green Parku. Inspirujące miejsce, pełne przepychu, czerwonych dywanów, trufli, pralin, niewidocznej obsługi, złota i fontanny z szampana. 

Będąc w środku miałam chwilę wahania, czy wyjąć aparat. W wielu sklepach w Londynie już na szybie przed wejściem wisi zakaz fotografowania ze względu na prawa autorskie. Ośmieliłam się dopiero kiedy minęła mnie grupa Japońskich turystów. W przeciwieństwie do mnie, wcale się nie patyczkowali i robili zdjęcia wszystkiemu co się rusza (załapałam się z nimi na jazdę w windzie i fotki z ręki).

 

Nie będę opisywać jaką niesamowitą energię ma Londyn. Tutaj można nie tylko poznawać ale co ważniejsze- odkrywać. Za każdym razem jak wsiadałam do metra myślałam o roli przypadku w życiu. Że wsiadając do wagonu 8 zapewne będziemy jechać na śledzia, ściśnięci między wszystkimi narodami świata, ale już wybierając wagon 2 może się okazać, że ktoś wsiadł dokładnie z takim samym zamiarem i po 25 minutach z obcej osoby rokuje na przyjaciela.

Ale o tym w następnym odcinku. W trzech różnych miejscach: Texture, Villandry, TINAKA. Troje różnych ludzi, którzy dedykując życie miłości do kuchni stworzyli całkiem dobrze prosperujące biznesy.