10 typów blogerów kulinarnych

Za oknem słońce świeci co sił, ptactwo śpiewa, śnieg topnieje a powietrze jest bardziej przejrzyste. Ale to nic w porównaniu z lawiną statusów facebookowych, które informują o zmianie pory roku i pogodzie za oknem. Najlepszy czas na zmiany, to ten po zimowym letargu. Przed wielką rewolucją dobrze jest spojrzeć na siebie z dystansem.

 Podczas jednej z prelekcji na tegorocznej edycji Food Blogger Fest dowiedziałam się, że na chwilę obecną istnieje 2 594  blogów kulinarnych.  Fascynuje mnie zjawisko i proces decyzyjny zakładania takiego bloga. Dlaczego to robimy i kim jesteśmy?

via: artnews.com:

René Magritte, Night in Pisa, 1953, oil on canvas.

1.       Kopista:  Kilka lat temu powstało kilka pięknych blogów, które dzisiaj wyznaczają trendy świeżym blogerom. Nie da się ukryć, że najbardziej popularne są te z przepisami i pięknymi zdjęciami. Niektórzy początkujący w branży używają patentów swoich starszych stażem kolegów i koleżanek bez żadnych zahamowań. Nadmiernie się inspirują (kopiują) layouty i treści. Lektura takiego bloga przypomina picie Zbyszko 3 cytryny zamiast Sprite'a.

2.  Myślący: Bloger, który odkrywa, ma swoje zdanie i  nieustannie poszukuje własnych ścieżek.  Kreatywnie komentuje u innych, trzyma się na dystans. Rzadko podaje na tacy przekopiowane informacje, bo tworzy własne, które kopiują inni.

 3.       Bezwstydny: nie ma obciachu przed zamieszczeniem video- porad dotyczących kulinariów, gotowania, filetowania ryb i krojenia. Zwykle nie jest to poparte doświadczeniem gastronomicznym, ale własnym wyobrażeniem na temat wykonywania tych czynności. Bloger lubi występować przed domową kamerą niezależnie od swojego wyglądu, dykcji i umiejętności. Pół biedy jeżeli jest zdystansowany do tego co robi i dobrze się bawi. Najgorzej jak zamienia się w blogera nauczającego. Wskazana mocna selekcja, jeśli nie chcemy uczyć się złych nawyków. 

4.       Nauczający: Blogi prowadzone najczęściej przez prawników, członków rady zarządów, managerów wysokiego szczebla oraz murarzy. Leciutko prześwituje mentorski ton znany z mównic uniwersyteckich i ambon. Bloger wie najlepiej jakie mechanizmy rządzą światem, biznesem gastronomicznym, podziemiem wydawniczym, tajnymi służbami. Czytelnik odczuwa cichą wdzięczność, że bloger dzieli się z nim, maluczkim, tajemnicą.

5.       Ambitny: Bloger odwiedza mnóstwo restauracji, czyta, poszukuje, wypróbowuje przepisy z zagranicznych książek kulinarnych, uczestniczy w warsztatach, imprezach branżowych, jest niespełnionym lub aktywnym szefem kuchni. Idealnie łączy się z typem blogera myślącego. Z typem nauczającym tworzy mieszankę wybuchową. Niestrawną dla czytelnika.

6.       Prosty i radosny: Blog powstał właściwie nie wiedzieć dlaczego. Wpisy rzadkie, zdjęcia jakieśtam, coś podpatrzył u innych i sam spróbował. Wpisy co kwartał. Bloger nie uczy, nie inspiruje, nie dzieli się. Tworzy przyjemne tło. Nudny jak krem pomidorowy, choć wszyscy lubimy go konsumować. Czytelnik czuje się niedopieszczony i ucieka tam, gdzie mu zrobią dobrze.

7.       Interesowny. Dzień rozpoczyna od sępologii stosowanej, czyli od wysłania zapytania do firm o produkt do testów. Dlaczego uważa się za osobę predestynowaną do testów? -Wie tylko on. Za darmowy worek bakalii jest w stanie zrobić wiele.

8.       Esteta: Z chwilą załadowania się strony takiego bloga odruchowo zakładamy muzealne kapcie i binokle. Poziom artystyczny zdjęć jest onieśmielający dla zwykłego zjadacza pasztetu. Styl literacki mógłby zżynać sam Thomas Mann, czy inny Franz Kafka. Blog stanowi jasny i klarowny koncept.  Jakość wywindowana na najwyższe szczeble profesjonalizmu. Wrażenia podobne do lektury dobrej książki, bądź wizyty w galerii (nie handlowej!). Wśród czytelników szefowie kuchni (do czego nigdy się nie przyznają).

9.      Luźny: Blogowanie to hobby, a nie cel sam w sobie. Bloger lubi pośmiać się z siebie, nie hejtuje. Brak ukrytej między wierszami spiny. Autor czuje się dobrze ze sobą i swoim blogiem. I czytelnik też to czuje, dlatego lubi tam przebywać. Niebezpieczeństwa: brak dyscypliny i zbytni luz może doprowadzić do przeobrażenia się w typ prosty i radosny.

10.   Lanser: Bloger bywa tu i tam, zna ceWEBbrytów, za każdym razem podkreśla z kim śniada, lanczuje i kolacjuje. Nie znosi, gdy ktoś go nie rozpoznaje w realu a nieznajomość jego bloga i twórczości artystycznej jest uznawana przezeń za nietakt, brak dobrego wychowania i obycia. Dokarmia się go lajkami i komentarzami. To jedyny typ, który w logiczny sposób potrafi wytłumaczyć na czym polega prestiż bycia blogerem. Typ próżny, ale któż z nas nie jest próżny...;)