Gdzie tkwi tajemnica prostej kuchni?

Anthony Bourdain zapytał swoich kolegów, znanych szefów kuchni: Gdyby jutro mieli was posadzić na krześle elektrycznym i przerobić na smażone nuggetsy- jaka byłaby ostatnia rzecz jaką chcielibyście zjeść? Wśród odpowiedzi pojawiły się: kawałek foie gras, spaghetti al pomodoro, kanapka z zimnym klopsem, zupa pho.

Szef kuchni i pisarz w jednym, zastanawiał się nad fenomenem tej wypowiedzi w swojej książce "Świat od kuchni". Dlaczego nikt z nich nie wymienił słynnej sałatki Brasa, menu z restauracji Alaina Ducasse’a, Maugritza, Kellera? Odpowiedzi skoncentrowały się wokół najprostszych wyborów. Kawałka pasztetu, kawałka chleba, pomidora. 

Czy więc wybitne restauracje, posiłki, kolacje, którzy ci sami szefowie przyrządzają i sygnują swoim nazwiskiem to jakaś mistyfikacja? 

Kiedyś przez dłuższy czas mieszkałam przy belgijskim wybrzeżu Morza Północnego.  Miałam dostęp do pierwszorzędnych, zawsze świeżych owoców morza, ryb. Pamiętam jak po pierwszym zauroczeniu zajadaniem się na co dzień mulami, ślimakami i langustami zaczęłam miewać dziwne sny-z żurkiem, kopytkami i barszczem czerwonym w roli głównej. Tęskniłam za pewnymi smakami na które- chcąc nie chcąc- jesteśmy zaprogramowani. I nie chodzi o to, że mam przaśno- buraczaną smakowość, ale o to, że są to smaki za którymi tęskniłam i nie miałam możliwości ich niczym zastąpić.

Nie jestem szefem kuchni, ale gdyby Bourdain posadził mnie jutro na krześle elektrycznym to przed obróbką termiczną chciałabym zjeść dwie rzeczy:

- świeże maliny

- zupę ogórkową mojej babci

Maliny kocham pod każdą postacią i jest to bezwarunkowe i trudno wytłumaczalne uwielbienie. Dlaczego wszyscy tęsknią za obiadami mamy, babci?Przecież nie chodzi tu tylko i wyłącznie o jakiś banał. Najlepsze posiłki to takie, które przyprawione są miłością. Kto gotował dla nas lepiej niż nasza własna mama? Komu nie byliśmy w stanie odmówić kolejnego posiłku jak nie naszej babci, choćbyśmy byli tuż po menu degustacyjnym w El Bulli. 

Najlepsze restauracje na świecie serwujące najbardziej kreatywne i oszałamiające posiłki na świecie to także sprawka miłości. Gdyby nie kucharze, którzy KOCHAJĄ gotować, kochają kuchnię a ich zawód jest jednocześnie ich pasją i ukochanym zajęciem- gdyby nie to, wszędzie królowałaby przeciętność.  Ile jest takich bezbarwnych miejsc udających dobrą kuchnię, gdzie na co dzień posiłki przygotowują dla nas wyrobnicy? Ilu jest takich restauratorów dla których dla których restauracje to maszynki do zarabiania pieniędzy? 

Ale czy zjemy tam posiłek którego znaczenie nie ograniczy się do krótkiej przyjemności, formy spędzenia wolnego czasu, zaspokojenia głodu- a stanie się wspomnieniem,  przeżyciem, które na stałe zapisze się pamięci?